Eibarko euskara hiztegia
1. ultze
1.
[iltze]
(ultza, untza, untze).
iz.
(TE).
Clavo,
punta.
Antxiñako ataiko atietan, burdiñazko ultze buruhaundixak apaintzat. / En las puertas antiguas solía haber clavos de gran cabeza a fuer de adorno. /
Ultze-josten behintzat, arotzak adiñakorik ez dagok . /
Galdu barik ultzok, duakuak ez dittuk-eta.
Ultze eta ultza dira gehixen erabiltzen diranak; jende nagusixan artian ultza gehixago biharbada.
2. ultze
2.
[iltze]
(ultza, untza, untze).
iz.
(TE).
Plaza,
medida en pruebas de arrastre y juegos rurales.
Idi-probetako distanzia neurrixa; probalekuko mutur batetik besterakua. / "Medida longitudinal a la que se sujetaban las pruebas de bueyes" (TE, 707).
Zenbat ultze ein dittue goizeko irixak?
Ultze eta ultza erabilixenak; jende nagusixan artian ultza gehixago biharbada.
ultzia egin.
esap.
(ETNO).
Hacer una plaza,
un recorrido en la calzada de pruebas de bueyes.
Probetako berbia da.
Ba, probalekuko mutur batetik bestera eruatia harrixa. Ultzia egitteko harrixan muturra erraixan sartzia nahikua dok.